25 marca 2015

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD)

Istotą tego zaburzenia są nawracające natrętne myśli – obsesje oraz czynności przymusowe – kompulsje, które stanowią źródło uczucia dyskomfortu i utrudniają lub wręcz uniemożliwiają codzienne funkcjonowanie.

Myśli natrętne mają zwykle postać wyobrażeń, zdań lub słów, które pojawiają się wbrew woli osoby i przeżywane są w sposób przykry. Dotyczyć mogą kwestii związanych z agresją, obscenicznych lub po prostu postrzegane są jako pozbawione sensu, bezużyteczne. Próby opierania się obsesjom generują niepokój.

Przymusowe czynności mają charakter stereotypowy i powtarzający się. Ich wykonywanie nie jest przyjemne, a realizacja nie prowadzi do osiągnięcia konkretnego celu. Poddanie się kompulsji może w poczuciu chorego zapobiegać różnym, zwykle mało prawdopodobnym zdarzeniom (np. wyrządzenie sobie lub komuś krzywdy), jednak nie zawsze prowadzi do obniżenia napięcia.

Zwykle pierwsze symptomy OCD zaczynają się w okresie dzieciństwa lub wczesnej dorosłości. Przebieg bywa indywidualnie zróżnicowany, z tendencją do nasilania się objawów. W związku z wysokim poziomem napięcia i nieprzyjemnych doznań często zaburzeniom obsesyjno-kompulsyjnym towarzyszyć mogą symptomy depresyjne.

Leczenie opiera się na środkach farmakologicznych oraz psychoterapii – tu szczególnie skuteczne okazują się techniki poznawczo-behawioralne.

Tagi: Kompulsje, Natrętne myśli, Nerwica, Obsesje, Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne